بازگشت مجدد به قرون وسطا !!

شانزده سال زندان برای نرگس محمدی ؟!

رژیم اسلامی استبدادی ایران در طول ۳۷ سال حاکمیت خود مظهر کامل نقض حقوق بشر و صدور احکام فاشیستی زندان، شکنجه، سنگسار، قصاص، تیرباران و اعدام علیه مردم و مخالفین بوده است. این رژیم البته همچون رژیم ستم شاهی که اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل را امضا کرده اند!!! دائما مجبور است که مخالفین خویش را نه به خاطر اندیشه و ابراز عقیده و یا فعالیت اجتماعی شان بلکه با عنواینی چون: خرابکار، محارب، مفسد فی الارض، برانداز، عامل و جاسوس دول معاند و ... به حبس و شکنجه و اعدام محکوم کند. به همین خاطر برایش راحت است که بهائیان را مزدور صهیونیسم، فعالین ملیتهای تحت ستم را تجزیه طلبان وابسته به بیگانه، هر نوع فعالیت چپ را تحت عنوان براندازی و هر نوع فعالیت کارگری را خرابکاری در اقتصاد کشور معرفی کرده و فعالین آنها را به حبس و شکنجه و گاه اعدام علنی یا خاموش محکوم نماید. اما نرگس محمدی حتی در سیستم ظالمانه قضائیه رژیم اسلامی نیز در هیچیک از این کاتاگوریها نمی گنجد و با هیچ سریشمی نمیتوان این نوع اتهامات واهی را به او چسباند. او یک مدافع صدیق حقوق بشر است و عملکرد او نیز نشان داده که میخواهد از طریق فعالیتهای مدنی مسالمت آمیز یکسری اصلاحات را به رژیم تحمیل کند. او نه انقلابی رادیکال است و نه سرنگون طلب و نه وابسته به دول مخالف در خارج. از ۱۶ سال حکم قرون وسطایی که قاضی صلواتی به نرگس محمدی داده است غیر از یکسال به خاطر " تشویش اذهان عمومی از طریق تبلیغ علیه نظام" پنج سال آن به خاطر عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر که او سخنگو و نائب رئیس آن بود و درب اش توسط رژیم پلمب شد و دهسال هم به خاطر ایجاد یک نهاد "غیرقانونی" بنام لگام ( لغو گام به گام مجازات اعدام در ایران) که فعالینی چون دکتر ملکی و دکتر رئیس دانا نیز عضو آن میباشند بوده است. حال چرا فقط نرگس محمدی به جرم ایجاد کارزار "لگام" به حبس طویل المدت محکوم می شود نیز دلیل خاص خود را دارد. این رژیم استثنایی از یکطرف حکومتداریش هیچ حساب و کتابی ندارد و نمیتوان با منطق نرمال اعمال آنرا حلاجی کرد و از سویی دیگر کاملا در این به اصطلاح آنارشی تصمیم گیری، معادلات خاص خود را دارد. رژیم هرازگاهی با زوم کردن روی یک فعال مدنی یا سیاسی یا کارگری و ... سعی دارد به دیگر فعالین جامعه پیام دهد که اگر دست از فعالیتهای اجتماعی خود نکشند باید انتظار پرداخت هزینه سنگین را داشته باشند. نرگس محمدی کاندید این رویکرد رژیم برای فرستادن سیگنال قرمز به کنشگران اجتماعی و سیاسی دیگر است و به بی بیرحمانه ترین شکل نیز دارد به مورد اجرا گذاشته می شود. زیرا نرگس محمدی نه تنها دو کودک خردسال دارد که به مهر و عشق مادری نیاز دارند، بلکه از انواع بیماری از جمله بیماری خطرناک فلج عضلانی رنج میبرد و با هیچ معیاری نمیتوان او را در شرایط سخت زندان نگه داشت.

سازمان ما ضمن محکوم کردن حکم قرون وسطایی علیه نرگس محمدی، خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط او و همه زندانیان عقیده تی و سیاسی ایران است.

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

2 اکتبر 2016 – ۱۱ مهر ۱۳۹۵